Pálida caveira que apalpa os meus miolos,
desapareces cando a noite naufraga.
Defendes a posición na miña válvula
e, a regañadentes, sígote esquecendo.
Caveira sangante, non digas adeus;
hoxe agárdote de novo no meu descanso.
Ultráxame outra vez cos teus fríos seos
e esquézanseche os bicos que non che dou.
Sarcástica caveira que me acompaña,
ri máis alto, que no te oio.
Non sabes beber sen mollar os beizos?:
pois os meus deixaches disecados.
Improbable caveira sen carne nin pel,
nin escamas que arroupen o meu porvir;
regrésame ao teu infinito esquecemento
que eu xa non volverei contigo durmir.
Caveira desterrada,
caveira inconclusa,
caveira das miñas veas.
Caveira.
Ningún comentario:
Publicar un comentario