Cán desgraciadas sereas
devolveron á lúa o seu cantar,
desafiuzados curandeiros as súas albricias,
musas nuas a súa humanidade.
Cán deovotos misioneiros
devoraron as súas almas en tempestade,
divindades ronceiras os seus desexos;
flautulentas necesidades a súa bondade.
Conquistaron alquimistas necidades;
indecentes conquistaron sociedade;
soberanos conquistaron malditos reinos
e, malditos, morrerán.
Sepultaron logo os ripios
escondendo ao paso a súa humanidade.
Devastaron pastos, postularon egos
que nin en mil anos se esquecerán.
Subscribirse a:
Publicar comentarios (Atom)
Ningún comentario:
Publicar un comentario